Scroll naar beneden en u vindt in de linkerkolom afbeeldingen en links naar verschillende brei- of haakpatronen. Zo kan u zelf aan de slag.

Waarom deze blog?

Al meer dan een jaar loop ik met het idee rond om mutsjes te breien voor kankerpatiënten die hun haar verliezen.
Ik heb zelf moeten ondervinden hoe moeilijk het is om iets geschikt te vinden voor je kale hoofd.
Plots had ik, bij het breien van sokken, de fantastische ingeving om ook eens een muts te proberen. Ik dacht altijd dat dit heel moeilijk was. Uiteindelijk bleek dat een muts maken heel leuk is en bovendien een werkje is dat snel vooruitgaat. Nadat mijn eerste mutsje af was, heb ik niets anders meer op mijn hoofd gezet.

Ondertussen heb ik ook mutsjes gemaakt voor andere patiënten die er heel erg blij mee waren. Ook heb ik reeds een aantal mutsen bezorgd aan de sociale dienst van het ziekenhuis waar ik word behandeld.

Graag wil ik meer mensen gelukkig maken met zo'n zachte, aangepaste muts. Maar alleen is dit niet haalbaar.

Daarom een oproep aan alle breisters of haaksters of ze mee willen helpen aan dit goede doel.

De bedoeling is dat jullie mutsjes maken die jullie zelf mooi vinden. Hoe meer verschillende modelletjes we kunnen aanbieden, hoe liever.
Wanneer de mutsjes klaar zijn, worden ze door mij verzameld en bied ik ze aan, aan de sociale diensten van de ziekenhuizen.

De mutsen worden gratis uitgedeeld aan de kankerpatiënten.

zondag 4 juli 2010

VLK

Het Vlaams Liga tegen Kanker heeft ons gevraagd of we wilden helpen bij hun kinderkamp vorige maandag. Ze zochten mensen die de kinderen wilden leren haken of breien. Via ravelry heb ik een oproepje geplaatst en met z'n vieren hebben we een dagje doorgebracht in de Limburgse bossen.
Het was niet de bedoeling om hen mutsen of chemocaps te leren breien, want dat zou wat te moeilijk zijn. We zochten dus makkelijke dingetjes zoals gsm-hoesjes, knuffels en naamvlaggetjes.



De kinderen waren enthousiast en zowel meisjes als jongens hebben hun eerste haak- of breistappen gezet.



Naamvlaggetjes:





Ik had ook een heel pak mutsen, petten en sjaaltjes meegebracht voor hen zodat ze konden uitkiezen wat ze zelf mooi vonden. De kinderen waren dolenthousiast en zo blij dat ze zomaar iets mochten uitkiezen. Fier kwamen ze nadien hun keuze tonen en ons bedanken voor de leuke mutsen. Daarom dank aan iedereen die een muts heeft gemaakt. Als je de lichtjes in de ogen van deze kinderen ziet, dan weet je dat het zin heeft om nog meer mutsen te maken. Ze zijn oh zo dankbaar!




Het kamp heeft ook een eigen blog waar je een verslag kunt lezen van hun activiteiten en ook foto's.